Er wordt op de deur geklopt en Adele Mondriaan doet open. Op de stoep staat haar vriendin Annelies Escher. Zij hadden afgesproken om samen koffie te drinken.
Mondriaan: Annelies, kom snel binnen! Het stormt zo hard. Hoor je de wind door de bomen waaien?
Escher: Tja, het is een echte storm. De wind waait zelfs in je huis, brrr.
Mondriaan: De kachel is aan en de koffie staat klaar.
Escher: Hè, ja, hier binnen is het lekker warm. Wat zie ik? Staat je schoen al bij de kachel??? Is dat voor Sinterklaas? Hij is nog niet eens in Nederland!
Mondriaan: Ja, weet ik wel. So what? Ik hoop dat de Sint mij dit jaar mooie cadeautjes geeft en niet, zoals vorig jaar, een roe!
Escher: Adele, vorig jaar, was je verslaafd aan ‘Vijftig tinten grijs’ van E.L. James. Alle drie de delen. Geen wonder dat Sinterklaas je de roe gaf. Maar dit jaar ben je dankzij mij afgekickt van Anastasia en die vreselijke Christopher Grey en heb je de roe niet meer nodig.
Mondriaan: Ja, Annelies dat kun je wel zeggen maar toch ben ik heel nerveus. Als de Sint maar weet dat ik nu echte literatuur lees. Ik heb alle boeken van Susan Smit gelezen.
Escher: Ach, kind, je bent al net zo’n softie als ik. Maar gelukkig toch ook weer anders. Jij bent jij! Maar heb je al iets voor het paard gekocht?
Mondriaan: Natuurlijk! Kijk, een lekkere wortel en een bakje water.
Escher: Nou, je hebt wel uitgepakt. Heel genereus. Goed zo!
Mondriaan: Maar, stil Annelies! Wat hoor ik daar? Hoor jij dat ook?
Escher: Wat moet ik horen? Ik hoor niets.
Mondriaan: Jawel, hoor wie klopt daar, Annelies? Zou het de Sint zijn? Of iemand die verdwaald is???
Escher: O, ja… nu hoor ik het ook. Vraag even naar zijn naam?
Mondriaan: Ja, even vragen naar zijn naam… [Opent de deur.] Wie is daar? Sinterklaas, misschien?
Postbode: De postbode. Met een pakje.
Mondriaan: Wat is het?
Postbode: Even kijken. Het is ‘Gisèle’. Het nieuwste boek van Susan Smit.
Escher: Nou, bof jij even, Adele. ‘Gisèle’, de nieuwe romantische liefdesroman van Susan Smit. Heerlijk!
Mondriaan: Dank je, Sinterklaasje.