Door Petra Hisgen
Mevrouw Mondriaan en mevrouw Escher gaan naar een restaurant.
Mevrouw Mondriaan en mevrouw Escher fietsen samen naar het Franse restaurant ‘De Tripe’ in het centrum van Den Haag. Dit is de eerste keer dat ze daar gaan eten.
Ze arriveren, hangen hun jassen op bij de garderobe en gaan aan een tafel bij het raam zitten. Het interieur van het restaurant is typisch Frans, een echte bistro.
Mevrouw Mondriaan: Gezellig, hè? Zullen we eerst een glas wijn nemen?
Mevrouw Escher: Natuurlijk! Lekker.
Ze bestellen een glas wijn en bekijken het menu. Het menu ziet er goed uit.
De ober komt tien minuten later naar de tafel van mevrouw Mondriaan en Escher en vraagt: Hebben de dames een keuze kunnen maken?
Mevrouw Mondriaan: Ja, inderdaad. Ik wil graag de tomatensoep met champignons als voorgerecht en daarna, als hoofdgerecht, gefrituurde brie en gekookte aardappelen. Ik neem geen nagerecht.
Ober: Uitstekend mevrouw. En u? vraagt hij aan mevrouw Escher.
Mevrouw Escher: Voor mij hetzelfde graag en ook geen nagerecht.
Mevrouw Mondriaan: Hè, nee, Annelies. Dat vind ik niet leuk. Kun je geen ander hoofdgerecht kiezen want dan kan ik ook van jouw eten proeven.
Mevrouw Escher zucht: Oké. Laat me even kijken. Dan neem ik de champignonsoep met tomaten en als hoofdgerecht gebakken slakken met frietjes . Zo beter, Adèle?
Mevrouw Mondriaan: Ja, dat is veel beter. Nou, ik ben benieuwd.
Ober: Willen de dames vooraf ook nog brood met knoflookboter?
Mevrouw Mondriaan lacht: Ja, hoor, doet u dat maar. Het is geen probleem dat ik naar knoflook ruik. Ik hoef toch niemand te kussen vanavond of welke dag dan ook.
Mevrouw Escher lacht ook: Wat bedoel je? Je hebt toch je Piet?
Mevrouw Mondriaan: Annelies, kom op, we zijn al twintig jaar getrouwd.
Mevrouw Escher: Ja, dus? Ik kus mijn Maurits nog elke dag, hoor. Wij zijn nog steeds heel verliefd.
Mevrouw Mondriaan mompelt: Mmm, het zal wel.
Een uur later.
Ober: Was alles naar wens, dames?
Mevrouw Mondriaan: Jazeker. Ik heb genoten van de gefrituurde brie. Ik vond het wel jammer dat de slakken van Annelies niet goed doorbakken waren. Die slakken hadden best meer al dente gekund.
Mevrouw Escher: Nee hoor, de slakken waren knapperig genoeg. Ze smaakten net als grote garnalen, maar dan smeuïger. Mijn complimenten aan de chef.
Ober: Zal ik doen, mevrouw. Dank u wel. Hier is de rekening.
Mevrouw Mondriaan en mevrouw Escher betalen en gaan heel tevreden naar huis. Het was een leuke avond.