Mevrouw Mondriaan zit in haar comfortabele stoel en leest een boek. De telefoon gaat.
Mevrouw Mondriaan: Met mevrouw Mondriaan.
Mevrouw Escher: Ha Adèle.
Mevrouw Mondriaan: Hé, Annelies. Hoe gaat het met je?
Mevrouw Escher: Nou, Adèle, met mij goed maar het gaat niet goed met mijn dochter.
Mevrouw Mondriaan: Ach kind, wat vreselijk. Wat is er aan de hand?
Mevrouw Escher zucht: Tja, dat is een heel lang verhaal.
Mevrouw Mondriaan: In dat geval moet je naar mij komen. Ik heb een lekkere fles glühwein en ook heerlijke bitterballen. Deze bitterballen kun je in de oven opwarmen dus dat is niet zo vet. Je bent toch op dieet? Net als je dochter?
Mevrouw Escher: Ja, dat klopt. Nou, ovenbitterballen, dat klinkt uitstekend! Ik kom eraan.
Tien minuten later staat mevrouw Escher voor de deur bij haar vriendin. Mevrouw Mondriaan doet open met een glas glühwein in haar hand en zegt: ‘Kom snel binnen, het is koud buiten.’
Mevrouw Escher en mevrouw Mondriaan gaan in de warme kamer zitten. Mevrouw Mondriaan schenkt een groot glas wijn in. Dan rent ze naar de keuken om de bitterballen uit de oven te halen.
Mevrouw Mondriaan: Zo, en vertel nu het hele verhaal.
Mevrouw Escher neemt een slokje glühwein en begint: Je weet dat mijn dochter een vriendje heeft.
Mevrouw Mondriaan: Jazeker, dat weet ik. Leuke jongen, trouwens.
Mevrouw Escher: Nou, het probleem is dat hij helemaal niet leuk is. Ik ben zo teleurgesteld in hem, en mijn dochter ook.
Mevrouw Mondriaan: Nee!? Echt waar? Waarom? Wat heeft hij gedaan?
Mevrouw Escher: Hij heeft iets vreselijks gedaan. Ik kan het alleen aan jou vertellen omdat je zo’n goede vriendin van me bent.
Mevrouw Mondriaan: Laat me niet langer in spanning, Annelies. Kom op met je verhaal. Hier neem een bitterbal, anders worden ze koud.
Mevrouw Escher haalt diep adem en zegt: ‘Hij heeft niet gezien dat ze een halve kilo is afgevallen! En ze is op dieet! Dat is toch een drama! Dat arme kind!’
Mevrouw Escher barst in snikken uit en stopt de hete bitterbal in haar mond.
Mevrouw Mondriaan schrikt en roept uit: ‘Oh jee,  de bitterballen zijn nog heet. Je moet goed blazen.’
Maar het is al te laat. Mevrouw Escher verbrandt haar tong en moet nog harder huilen. Grote tranen biggelen langs haar wangen naar beneden, zo in de wijn.
Mevrouw Mondriaan probeert haar vriendin te troosten: ‘Annelies, dit is toch allemaal niet zo’n drama? Als ze nou tien kilo lichter was, en hij ziet het niet, tja….Kom, laten we nog een bitterbal nemen en lekker glas wijn. Het komt vast goed met die twee kinderen.’
Mevrouw Escher snuit haar neus en zegt: ‘Ach, misschien heb je wel gelijk, Adèle, en is het allemaal niet zo erg. Schenk nog maar eens in.’
