Foto: Een elegante vrouw met een gebroken voet
Mevrouw en meneer Mondriaan zijn sinds gisterenavond terug van een korte vakantie.
‘Blij dat we weer thuis zijn’, denkt Mevrouw Mondriaan. Ze loopt langzaam naar de keuken om een kopje koffie te pakken. Op dat moment gaat haar telefoon. De telefoon ligt in de zitkamer op het tafeltje naast haar comfortabele stoel. ‘Verdorie’, denkt mevrouw Mondriaan, ‘zal je altijd zien; ben ik eindelijk in de keuken dan gaat de telefoon’. Snel strompelt ze naar de kamer. ‘Hè, nou heeft de beller al opgehangen’, denkt ze, ‘even kijken wie het was.’ Ha, dat is leuk, het is haar beste vriendin, mevrouw Escher. Mevrouw Mondriaan gaat lekker zitten en belt haar vriendin terug.
Mevrouw Mondriaan: Ha, Annelies, je hebt mij gebeld?
Mevrouw Escher: Jazeker, ik wilde even vragen hoe je vakantie is geweest. Jullie zijn toch gisterenavond teruggekomen?
Mevrouw Mondriaan: Ja, dat klopt. Maar breek me de bek niet open, zeg!
Mevrouw Escher: Nou, Adèle, je weet toch dat ik nooit agressief ben. Ik zou zoiets nooit doen. En bovendien zit ik in mijn eigen huis.
Beide vriendinnen moeten lachen.
Mevrouw Escher: Maar, even serieus, wat is er gebeurd dan?
Mevrouw Mondriaan: Waar zal ik beginnen? Allemachtig, nou, het begon ermee dat onze vlucht drie uur later vertrok. Dus in plaats van 14 uur, arriveerden we om 17 uur. Dus die hele middag was al voorbij. Je weet dat we maar vier dagen vakantie hadden.
Mevrouw Escher: Meid! Wat vreselijk.
Mevrouw Mondriaan: Ja, maar dit is nog maar het begin. Er volgt meer ellende. Goed, we landden dus eindelijk op onze bestemming, was de taxi er niet meer die wij van tevoren hadden besteld.
Mevrouw Escher: Nou, dat lijkt me logisch. Die man kan toch niet weten dat jullie drie uur later landden?
Mevrouw Mondriaan: Ja, dat weet ik wel maar het is gewoon alles bij elkaar. Laat me nou even mijn verhaal vertellen zonder dat jij de hele tijd interrumpeert.
Mevrouw Escher: Sorry! Ga door.
Mevrouw Mondriaan: Waar was ik gebleven? O ja, ik weet het weer. Uiteindelijk hebben we een taxi gevonden. Dus wij naar het hotel. Toen we daar arriveerden was het al 19 uur. Goed, wij inchecken, geen probleem.
Mevrouw Escher: Ik heb nog steeds niets vreselijks gehoord.
Mevrouw Mondriaan: Annelies! Hou nou toch je mond even.
Mevrouw Escher: Oké!
Mevrouw Mondriaan: Toen we op onze kamer kwamen, kreeg ik de schok van mijn leven. Het stonk er alsof er tien dode toeristen onder ons bed lagen. Het was verschrikkelijk. Dus wij hebben de koffers weer gepakt en zijn naar de hotelmanager gegaan om een andere kamer te vragen. Gelukkig kon dat.
Mevrouw Escher: En? Was die kamer goed? Geen lijken onder je bed of in de kast?
Mevrouw Mondriaan: Nee, nee. Deze kamer was prima. We hebben de koffers uitgepakt en alles in onze kamer georganiseerd. Daarna lekker gedoucht, mooie kleren aangetrokken en op naar de bar. Ze hadden een gezellige bar en een uitstekend restaurant. Volgens de recensie op internet. Ik verheugde me erop om een wijntje te drinken en lekker te gaan eten.
Mevrouw Escher: Adèle, tot nu toe heb ik nog steeds niets vreselijks gehoord.
Mevrouw Mondriaan: Niet zo ongeduldig, Annelies. Dat deel komt er nu aan. Dus na een paar flesjes wijn en een grote maaltijd, besloten we te gaan slapen. Ik moet wel zeggen dat ik een beetje tipsy was, of eigenlijk, dronken. Goed, we gingen in bed liggen, deden het licht uit en toen hoorde ik plotseling geritsel naast me. Ik deed direct het licht weer aan en wat zag ik??? Een gigagrote kakkerlak op de muur. Ik sprong gillend uit het bed, vergat dat er een afstapje van het slaapgedeelte naar het zitgedeelte was, en verstapte me. ‘Krak’, hoorde ik. Mijn voet zwol op en deed ontzettend pijn.
Mevrouw Escher: Kind! Je voet gebroken?
Mevrouw Mondriaan: Precies! Terwijl ik op de rand van mijn bed zat met mijn pijnlijke voet, holde Piet naar de wc.
Mevrouw Escher: Ja, dus? En wat was er met die kakkerlak gebeurd? Of heb je alleen beestjes gezien omdat je dronken was?
Mevrouw Mondriaan: Ja, lach maar, Annelies. Er was inderdaad geen kakkerlak, maar zo leuk was het allemaal niet. Kakkerlak of geen kakkerlak. Piet had buikloop gekregen van het eten. En ik moest de volgende dag naar het ziekenhuis. Mijn voet zit in het gips.
Mevrouw Escher: En dat alles in zo’n korte tijd? Dat was inderdaad niet zo’n leuke vakantie. Weet je wat, ik kom je vanavond opvrolijken, Is dat goed? Neem ik ook een lekker wijntje mee en een klein cadeautje voor de Kerst.
Mevrouw Mondriaan: Gezellig! Ik kijk ernaar uit om je te zien, ik heb het idee dat ik een maand ben weggeweest. Je bent een goede vriendin! En ik heb ook een cadeautje voor je, hoor. Tot straks!
Mevrouw Escher: Jij bent mijn beste vriendin, Adèle! Tot straks.