Laan van Nieuw Oost-Indië 275, The Hague, The Netherlands +31(0)70 365 46 77

Mevrouw Mondriaan en mevrouw Escher gaan naar een restaurant en lopen boos weg

Mevrouw Mondriaan en mevrouw Escher gaan naar een restaurant en lopen boos weg

Door Petra Hisgen (Direct Dutch Institute)

Mevrouw Mondriaan staat te wachten op haar beste vriendin, mevrouw Escher. Ze verheugt zich erop dat ze weer eens samen uit eten gaan. En ook nog naar het bekende restaurant van Maître Olivier. Spannend, denkt mevrouw Mondriaan. Daar gaat de deurbel. Mevrouw Escher staat voor de deur. Mevrouw Mondriaan doet open.

Samen-uit-eten (1)

Mevrouw Mondriaan: Ha, Annelies, mooi op tijd, dan hoeven we ons niet te haasten. Kind, wat zie je er mooi uit!

Mevrouw Escher: Dank je wel, Adèle! Nou, jij ziet er ook prachtig uit! Heb je nieuwe schoenen?

Mevrouw Mondriaan: Allemachtig, jij ziet ook alles! Ik kan niet eens stiekem iets nieuws kopen.

Mevrouw Escher: Ja, Adèle, je weet dat ik van de modepolitie ben.

Beide vriendinnen moeten lachen.

Mevrouw Escher: Kom, laten we gaan. Hoe laat heb je ook al weer gereserveerd?

Mevrouw Mondriaan: Ik heb om 19.30 uur een tafel gereserveerd.

Mevrouw Escher: O ja, dat zei je. Wel goed van je dat je al ruim drie weken geleden hebt gereserveerd, dan weten we in ieder geval zeker dat we een tafel hebben.

Mevrouw Mondriaan: Wacht even dan pak ik mijn jas.

De beide vriendinnen fietsen snel naar het restaurant, zetten hun fiets vast aan het fietsenrek en gaan naar binnen. Een vriendelijke dame verwelkomt hen en brengt hen naar hun tafeltje.

Mevrouw Escher: Jeetje, Adèle, wat is het druk, zeg. Maar goed dat je een plaats hebt geboekt.

Mevrouw Mondriaan: Ik had gehoord dat het hier altijd heel druk is en niet alleen dat maar ik wilde ook een speciaal menu hebben.

Mevrouw Escher: Oh? Dat heb je me helemaal niet verteld.

Mevrouw Mondriaan: (lachend) Dat was ook niet de bedoeling. Het was een verrassing voor je verjaardag! Ik betaal.

Mevrouw Escher: Wat lief van je! Geweldig, een leuker cadeau kan ik me niet wensen. Ah, daar is de bediening.

Bediening: Goedenavond, dames. Hier is de kaart. Wilt u iets vooraf drinken?

Beide vriendinnen in koor: Ja, graag! Een Chardonnay, alstublieft.

Mevrouw Mondriaan: En, we hebben de kaart niet nodig omdat ik het speciale menu heb besteld.

Bediening: Mevrouw, à la carte is ook heel goed, hoor.

Mevrouw Mondriaan: Dat zal wel maar dat wilde ik niet. Mijn vriendin hier is jarig en zij is dol op gerookte zalm, zwijnenbout uit de oven met gebakken aardappeltjes met rozemarijn. Precies het juiste menu dus.

Bediening: Tja, dan is er een klein probleem.

Mevrouw Mondriaan: O ja, wat dan?

Bediening: Nou, de zalm is al op, er is ook geen zwijnenbout meer en in plaats van gebakken aardappeltjes hebben we friet. Het was namelijk zo druk dat sommige gerechten al uitverkocht zijn.

Mevrouw Mondriaan: Wat!? Wat krijgen we nou, zeg! Ik heb al drie weken geleden geboekt. En dat jullie het druk hebben, interesseert me niet. Daar hebben wij niets mee te maken.

Bediening: Het spijt me maar het is niet anders. Ik kan u wel toastjes met kaas en tomaat aanbevelen in plaats van gerookte zalm, kipfilet.

Mevrouw Mondriaan: Zoiets absurds heb ik nog nooit gehoord. Geen sprake van!

Mevrouw Mondriaan is nu heel boos en zegt: Meneer, dit is een schande. We hadden ons hier zo op verheugd. (Tegen haar vriendin) Kom, Annelies, we gaan weg. Ik weet nog wel een ander leuk restaurantje.

Mevrouw Escher: Goed idee! Laten we gaan.

Mevrouw Mondriaan en Escher pakken hun jassen en lopen het restaurant uit.

Bediening: Het spijt ons! Nog een fijne avond verder en tot ziens.

Mevrouw Mondriaan: Tot ziens, tot ziens, nou dat denk ik niet! We zullen hier nooit meer een voet over de drempel zetten. Goedenavond!