Bron afbeelding: Wrmx00.epimg.net
Mevrouw Mondriaan heeft net een grote kop koffie ingeschonken wanneer de telefoon gaat. Veel te snel zet ze haar kop op de tafel en daardoor gutst alle koffie over de rand en druppelt op haar keukenvloer. ‘Verdorie nog aan toe!’, moppert ze, ‘ook dat nog. Het is vandaag al zo’n rot dag’. De telefoon blijft maar rinkelen in de zitkamer. ‘Getver, hou op! Ik hoor je wel, hoor! Kan verdikkeme niet vliegen’.
Ze maakt nog gauw haar keukenvloer een beetje schoon, schenkt een nieuwe kop koffie in en loopt op haar gemakje naar de huiskamer. ‘Ik weiger om me nog een keer te haasten’. Inmiddels is het gerinkel van de telefoon gestopt. ‘Even kijken wie me belde’. En zie, het is haar beste vriendin, mevrouw Escher. Ík zal haar zo terugbellen. Eerst even lekker gaan zitten. ‘Hè , hè , ik ben blij dat ik zit, tsjonge, tsjonge, wat een dag!’ Ze neemt een grote slok van haar koffie en verbrandt haar tong. ‘Potjandosie, nu dit weer!’, denkt ze. ‘Snel Annelies bellen, misschien kan zij me een beetje opvrolijken’.
Mevrouw Escher: He, Adèle! ik had je net gebeld. Waarom had je de telefoon niet opgenomen? Het duurde zo lang.
Mevrouw Mondriaan: Begin jij nu ook al? Ik moet me de hele dag haasten en daar heb ik absoluut geen zin meer in. Het leven gaat al zo snel voorbij.
Mevrouw Escher: Nou, nou, wat is er met jou aan de hand?
Mevrouw Mondriaan: Ten eerste moest ik vroeg opstaan omdat de loodgieter kwam. Ik had me verslapen en dus ik moest als een malle douchen en me aankleden. Door al dat gehaast had ik ook nog het koffiefilter laten vallen, alle koffie over de vloer. Vervolgens kookte de melk in de magnetron over en begon mijn ijskast hard te gillen!
Mevrouw Escher: He? Je ijskast begon te gillen? Alles goed met je?
Mevrouw Mondriaan: Nee, eh ja, ik bedoel dat ik per ongeluk de deur van de vriezer niet goed had gesloten. Dan gaat er altijd een alarm af. Heel irritant! Daar word ik zo nerveus van. Dus dan weer snel die deur dichtdoen…
Mevrouw Escher: Tja, als de dag fout begint…ik denk ook dat je met het verkeerde been uit bed bent gestapt, hoor.
Mevrouw Mondriaan: Verkeerde been, verkeerde been, zeg maar verkeerde benen! Maar, waarom belde je me eigenlijk?
Mevrouw Escher: Ik weet niet of het nu het beste moment is om je dat te vertellen.
Mevrouw Mondriaan: Hoezo?
Mevrouw Escher: Nou, ik wilde je laten weten dat ik een e-bike ga kopen. Dan kan ik lekker snel fietsen.
Mevrouw Mondriaan: Wat?!! Begin jij ook al?! Alles sneller, meer haast! Waarom wil je een e-bike? Als we samen fietsen, op een heel rustig tempo, dan gaat het toch goed? Nee, hoor, ik wil niet meer met je fietsen als je zo’n ding koopt, hoor.
Mevrouw Escher schiet in de lach: Je bent echt in een pesthumeur, zeg. Maak je geen zorgen, Adele, ik zal de e-bike niet gebruiken wanneer we samen een tochtje gaan maken. Goed?
Mevrouw Mondriaan (opgelucht): Oké, beloofd is beloofd! Kom je nog iets drinken vandaag?
Mevrouw Escher: Natuurlijk, gezellig! Tot zo.