Mevrouw Mondriaan heeft vandaag geen zin om naar buiten te gaan. Het regent veel te heel hard. ‘Kom, denkt ze, ik ga lekker naar mijn favoriete series op Netflix kijken.’ Ze zet haar comfortabele stoel dichterbij de t.v., neemt een lekker glas wijn en gaat zitten. Ze heeft net een serie uitgekozen, als de telefoon gaat.
Mevrouw Mondriaan: Ha, Annelies, ik heb me net lekker geïnstalleerd in mijn stoel met een wijntje en ga naar Netflix kijken.
Mevrouw Escher: O, sorry, Adèle dat ik je stoor maar ik moet je iets vertellen.
Mevrouw Mondriaan: Dat geeft helemaal niet, hoor. Dan kijk ik toch wat later. Wat is er aan de hand?
Mevrouw Escher: Nou, ik weet niet of je het weet, maar gisteren ben ik een drankje met Lysbeth gaan doen.
Mevrouw Mondriaan: Hè? Wie is dat?
Mevrouw Escher: Adèle, dat meen je niet! Lysbeth, de tweede vrouw van Frans Hals.
Mevrouw Mondriaan: O, ja, helemaal vergeten. Ik heb niet zo veel contact met de Halsjes.
Mevrouw Escher: Hmm, zeker weten dat het niets te maken heeft met de liters wijn die je drinkt?
Mevrouw Mondriaan (lachend): Ja, ja, de pot verwijt de ketel, hè? Maar vertel op!
Mevrouw Escher: We hadden afgesproken bij café ‘De lachende cavalier’ om een beetje bij te kletsen. Dat leek me heel gezellig.
Mevrouw Mondriaan: Ja, dat is inderdaad een gezellig café. Ik ben er ook een keer geweest met Piet.
Mevrouw Escher: Nee, ik bedoel dat ik het gezellig vond om met Lysbeth af te spreken. Maar, inderdaad, het is daar heel leuk.
Mevrouw Mondriaan: Dus wat was het probleem?
Mevrouw Escher: Hoe weet je dat er een probleem was?
Mevrouw Mondriaan: Allemachtig, Annelies, ik ken je al zo lang en zo goed. Maar vertel nou eindelijk je verhaal eens.
Mevrouw Escher: Dat wil ik wel maar je interrumpeert de hele tijd. Dus. Goed, we willen net een wijntje gaan drinken, als ik me realiseer dat ik nog een kauwgompje in mijn mond heb. Ik heb zelden kauwgom, dat weet je, maar ik was bij de tandarts geweest en had een vieze smaak in mijn mond, vandaar.
Mevrouw Mondriaan: Bah, kauwgom kauwen vind ik zo ordinair. Annelies toch!
Mevrouw Escher: Adèle, zou je me misschien alsjeblieft willen laten uitpraten. Ik weet nou wel dat je kauwgom ordinair vindt. Dus ik leg het kauwgompje in de asbak. En dan begint Lysbeth toch hysterisch te gillen: ‘Wat walgelijk, een kauwgompje! En daar moet ik nu naar kijken, ik word er misselijk van’. Zo ging ze maar door. Ik schaamde me dood. En tot overmaat van ramp pakte ze haar jas en liep weg. Heb je ooit zoiets meegemaakt? Je begrijpt dat ik nooit meer met haar wil afspreken.
Mevrouw Mondriaan: Wat!? Nou, dat is echt belachelijk en bovendien kun je beter het kauwgompje in de asbak leggen dan onder de stoel of tafel plakken. Wat overdreven, zeg. Waarom kom je niet naar mij en dan kunnen we samen naar Netflix kijken en een lekker wijntje drinken. Wat denk je ervan? Als je me maar belooft geen kauwgom mee te nemen.
Mevrouw Escher (lachend): Dat beloof ik! Ik kom eraan, en natuurlijk zonder kauwgom. Gezellig. Tot zo!