Het is heerlijk weer dus mevrouw Mondriaan zit in de tuin in het zonnetje. ‘Fantastisch, denkt mevrouw Mondriaan, ‘luisteren naar de vogeltjes, lekker koffie erbij. Hoe mooi kan het leven zijn.’
Na een half uurtje verstoort de telefoon mevrouw Mondriaans rust. Gelukkig is het haar beste vriendin, mevrouw Escher, en voor haar heeft Mondriaan altijd tijd.
Mevrouw Mondriaan: Nee, maar, Annelies, leuk dat je belt. Hoe gaat het?
Mevrouw Escher (in paniek): O, Adèle, er is iets vreselijks gebeurd!
Mevrouw Mondriaan: O, nee, wat is er aan de hand? Heeft Maurits je voor een jongere vrouw verlaten?
Mevrouw Mondriaan moet zelf heel hard om haar eigen grap lachen.
Mevrouw Escher: Adèle, alsjeblieft, het is nu niet de tijd om grapjes te maken!
Mevrouw Mondriaan: Ja, ja, maar jij bent altijd zo snel in paniek en meestal om niets. Maar vertel, wat is er aan de hand.
Mevrouw Escher: Ik heb covid-19, denk ik.
Mevrouw Mondriaan: Nou, dat is inderdaad niet iets om grapjes over te maken, sorry, Annelies. Waarom denk je dat je covid-19 hebt?
Mevrouw Escher: Nou, ik heb hoofdpijn, voel me heel ziek, misselijk, duizelig en ik ben rillerig.
Mevrouw Mondriaan: O, jee, dat klinkt inderdaad niet best. Heb je koorts?
Mevrouw Escher: Nee, dat niet. Maar toch…
Mevrouw Mondriaan: Moet je je dan niet laten testen? Bij ons in de buurt kan dat. Zal ik met je meegaan?
Mevrouw Escher (snikt): O, ja, graag, Adèle, ik ben echt bang en Maurits kan niet mee omdat hij met jouw Piet is gaan vissen. Maar dat wist je natuurlijk al.
Mevrouw Mondriaan: Inderdaad, ze zijn heel vroeg vanmorgen vertrokken. Ik dacht rond 6 uur ofzo. Ik werd nog er wakker van. Maar dat is weer een ander verhaal. Weet je wat, ik spring nu in de auto en rijd naar je toe. Zorg jij dan dat je al klaarstaat?
Mevrouw Escher: Ja, dat zal ik doen. Ik ben blij dat je meegaat!
Een paar minuten later hoort mevrouw Escher de auto van haar vriendin aankomen. Snel pakt ze haar tas en sleutels, rent naar de auto en stapt in.
Mevrouw Mondriaan: Zo, daar gaan we! We zijn er zo.
Na een paar minuten rijden komen mevrouw Mondriaan en Escher bij het testcentrum.
Mevrouw Mondriaan: Moet ik met je mee naar binnen?
Mevrouw Escher: Nee, nee, dat hoeft niet, ik ga wel alleen. Het zal niet zo lang duren, hoor. Blijf je op me wachten?
Mevrouw Mondriaan: Wat?! Nee, natuurlijk niet, ik zal direct weg racen. Annelies, lieve hemel, het is toch logisch dat ik op je wacht.
Bibberend gaat mevrouw Escher naar binnen. ‘Ze lijkt net een bang konijntje’, denkt mevrouw Mondriaan als ze haar vriendin naar binnen ziet stappen. ‘ik hoop dat alles goed gaat’.
Even later staat mevrouw Escher weer buiten. Ze kijkt opgelucht.
Mevrouw Mondriaan: En? wat hebben ze gezegd?
Mevrouw Escher (verlegen): Eh, tja, eh, hoe moet ik het zeggen?
Mevrouw Mondriaan: Nou, gewoon je mond openen en praten. Vertel op!
Mevrouw Escher: Je weet dat ik gisteren bij de Vermeertjes heb geborreld, toch?
Mevrouw Mondriaan: Zeker, maar wat heeft dat ermee te maken?
Mevrouw Escher (giechelend): De Vermeertjes hebben heerlijke cocktails gemaakt, daiquiries, gin & tonic, bloody mary enzo.
Mevrouw Mondriaan (beetje ongeduldig): Ja, ja, dus?
Mevrouw Escher: Die cocktails waren echt heerlijk. Dus ik heb er meer gedronken dan goed voor me was.
Mevrouw Mondriaan (lachend): Ook dat is geen nieuws, maar vertel nou toch wat de dokter heeft gezegd!
Mevrouw Escher: Oké dan, ik heb een kater…
Mevrouw Mondriaan: Wat??? Hè? Je hebt een kater? Allemachtig, Annelies, wat ben je toch een paniekhaas. Dus er is niets aan de hand?
Mevrouw Escher (een beetje beledigd): Nou, ja, niets aan de hand?! Ik heb een vreselijke kater en voel me echt niet goed, hoor.
Mevrouw Mondriaan: Hup, stap in de auto, en kom met mij mee naar huis dan zal ik een lekker eitje met spek voor je bakken. Daar ben je er zo weer bovenop.
Mevrouw Escher: Ja, graag, enne… Adèle, dank je wel, hè. Soms weet ik echt niet wat ik zonder jou moet doen.
Mevrouw Mondriaan: Ach, daar zijn vriendinnen toch voor, om elkaar te helpen. Maar schiet nu op, stap in dan gaan we! De eieren wachten en vanmiddag geen witte wijn.
Mevrouw Escher (lacht): Nee, zeg, alsjeblieft niet, morgen weer!