Droge Dialogen: very dry Dutch conversations for A1/A2 students. Written by Petra Hisgen (Direct Dutch Institute)
Mevrouw Mondriaan en mevrouw Escher gaan een ijsje eten in Scheveningen. De ijssalon sluit voor de herfst en de winter. Mevrouw Escher is dol op ijs en eet er elke dag eentje in dezelfde ijssalon.
Mevrouw Mondriaan: Ha, Annelies, daar ben je. Doe je jas uit en kom gezellig bij me zitten.
Mevrouw Escher: Dag Adèle. Wat een trieste dag, hè?
Mevrouw Escher gaat zitten. Mevrouw Mondriaan ziet dat haar vriendin een traantje in haar oog heeft.
Mevrouw Mondriaan: Lieve kind, wat zie ik nu? Een traantje in je oog? Waarom ben je zo triest. De zon schijnt, het is niet zo koud en we zitten hier gezellig. Wat is er aan de hand?
Mevrouw Escher bloost en zegt niets.
Mevrouw Mondriaan: Ober, kunt u even komen? Wij willen graag een ijsje bestellen.
De ober rent naar hun tafeltje als hij ziet wie aan het tafeltje zit. Hij straalt.
Ober: Lieve dames, wat kan ik voor u doen?
Hij kijkt speciaal naar mevrouw Escher en geeft haar een knipoog.
Mevrouw Mondriaan: Mijn vriendin en ik willen graag een grote coupe ijs met slagroom. Ja, toch, Annelies?
Mevrouw Escher: Graag Adèle, een grote coupe Amaretto lijkt me heel lekker.
Mevrouw Mondriaan: Een coupe Amaretto voor mijn vriendin Annelies en voor mij een kleine Dame Blanche zonder slagroom en veel chocola.
De ober loopt heel snel naar de ijsmachine en na een paar minuten komt hij terug met een gigantische coupe en een kleine coupe.
Ober: Alstublieft, lieve dames.
Mevrouw Mondriaan: He, waarom heeft mijn vriendin een rode roos bij haar ijsje en ik niet? Wat is dat, Annelies?
Mevrouw Escher bloost weer en zegt verlegen: ik weet het niet, Adèle. Misschien omdat ik hier elke dag in de hele lente en zomer kom.
Mevrouw Mondriaan: Hmm, misschien.
De beide dames genieten van hun ijsje en praten over koetjes en kalfjes. Als de ijsjes op zijn, vraagt mevrouw Mondriaan om de rekening.
Mevrouw Mondriaan: Wat is dat met de rode roos, ober?
Ober: Annelies is een heel bijzondere vrouw voor mij. Nietwaar, Annelies?
Escher: Oh, Juan Luca…Dat is heel vriendelijk. Ik vind jou ook heel bijzonder, hoor. Het is zo jammer dat dit de laatste dag is dat je hier bent. Je gaat toch terug naar Italië?
Ober: Ja, Annelies, maar in de lente ben ik weer terug. Met heel veel en heel lekker ijs. Speciaal voor jou!
Mondriaan lacht een beetje en zegt: Aha, Annelies, de liefde….wat romantisch…
Als de dames weggaan, helpt de ober mevrouw Escher in haar jas en fluistert: Ciao, bella! Tot volgende jaar.
Mevrouw Escher bloost weer als een klein meisje: Ciao Juan Luca, ik zal je missen. Tot volgend jaar.
(Originally poster in October 2013)